Ile wynosi czas pracy w krajach UE pojazdem do 3,5 tony?

Przedstawione informacje mają wyłącznie charakter podstawowy, a to przez wzgląd na zawiłość tej problematyki. Szczególne regulacje, na które warto zwrócić uwagę, obowiązują tu w Niemczech oraz we Francji.

Z treści zapytania wynika, że przewóz drogowy wykonywany jest pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej poniżej 3,5 tony. Czas pracy takich kierowców regulowany jest  dyrektywą 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego.

Przepisy podyktowane wspomnianą dyrektywą zostały wprost transponowane do krajowego systemu prawnego w treści ustawy o czasie pracy kierowców, z tego też względu nie ma potrzeby szerszego zagłębiania się w treść samej dyrektywy.

Ponieważ jednak dyrektywa jest skierowana do wszystkich państw członkowskich to chciałbym zwrócić uwagę na jeden szczególny przepis tejże dyrektywy, a mianowicie art. 10 stanowiący, że „niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na prawo Państwa Członkowskiego do wprowadzenia przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych korzystniejszych dla ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób wykonujących czynności związane z przewozem w transporcie drogowym oraz na prawa tych osób do ułatwiania lub zezwalania na zawieranie układów zbiorowych lub innych porozumień między dwiema stronami branży, które są korzystniejsze dla ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników wykonujących czynności związane z przewozem”.

Między innymi na podstawie tego przepisu organy kontrolne we Francji oraz w Niemczech wymagają dokumentowania czasu pracy kierowców pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej od 2,8 tony wzwyż. Piszę „między innymi” bowiem w niektórych aspektach kontroli stosowanie tych przepisów nie jest aż tak oczywiste.

Wspomniana w poprzednim akapicie ustawa o czasie pracy kierowców znajduje zastosowanie do kierowców osobiście wykonujących przewozy drogowe. W omawianym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie rozdział 3a. rzeczonej regulacji prawnej traktujący o czasie pracy kierowców niepozostających w stosunku pracy.

W przypadku pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony przerwy odbierane są zgodnie z art. 13 ust. 1 tejże ustawy, natomiast odpoczynki dobowe i tygodniowe bezwzględnie muszą być odbierane na zasadach art. 8 rozporządzenia 561/2006.

W sytuacji kiedy kierowca będzie wykonywał pracę w godzinach nocnych czas pracy w tej dobie nie będzie mógł przekroczyć 10 godzin.

Ewidencję czasu pracy należy przechowywać przez okres dwóch lat po zakończeniu okresu nią objętego. Zalecane jest traktowanie „okresu nią objętego” jako przyjętego okresu rozliczeniowego.

Problem dotyczy przewozów wykonywanych na terytorium Niemiec oraz Francji, bowiem w obu tych państwach obowiązek stosowania rozporządzenia 561/2006 został w całości przerzucony również na kierowców pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zważywszy, że takie pojazdy z reguły nie są wyposażone w tachograf, ustawodawcy obu tych państw wprowadzili wymóg ewidencjonowania godzin pracy na specjalnie do tego przystosowanych kartach ewidencyjnych. W Niemczech jest to tzw. Kontrollbuch, a we Francji Indywidulana Książka Kontroli (LIC).

Chcąc jednak uniknąć zakłóceń w realizacji zleceń warto rzeczywiście posiadać w pojeździe dokumentację na 28 dni wstecz, tym bardziej że ta dokumentacja posłużyć może również jako ewidencja na potrzeby krajowych przepisów.

Druki rejestracji czasu pracy dostępne są pod adresem: LIC Livret individuel de contrôle https://www.formulaires.modernisation.gouv.fr/gf/cerfa_88043.do ; Kontrollbuch Tageskontrollblatt http://www.bag.bund.de/SharedDocs/Downloads/DE/Formulare_Hinweisblaetter /Tageskontrollblatt.pdf;jsessionid=A5F7578A2539D3E7BDD3EDF742557AC4.live1 1291?__blob=publicationFile.