Czeka nas jeszcze jeden wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie ryczałtów kierowców

Dnia 5 kwietnia 2016 r. została złożona druga, po skardze wszczynającej postępowanie o sygnaturze K 11/15, skarga konstytucyjna do Trybunału Konstytucyjnego dotycząca ryczałtów za nocleg. Ta skarga ma sygnaturę akt K 14/16.

Skarżący wnieśli o:

1. stwierdzenie, że art. 21a ustawy o czasie pracy kierowców w zakresie, w jakim przyznaje kierowcy zatrudnionemu w transporcie międzynarodowym zwrot kosztów za nocleg w granicach limitu określonego dla pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej w załączniku do rozporządzenia MPiPS z 19 grudnia 2002 r. lub ryczałt w wysokości 25% tego limitu, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji,

2. stwierdzenie, że art. 77⁵ § 3 i 5 Kodeksu pracy rozumiany w ten sposób, że przepisy wydane na podstawie art. 77² § 2 Kodeksu pracy w zakresie zwrotu kosztów noclegu pracownika w trakcie podróży służbowej poza granicami kraju stanowią minimalny standard również dla pracowników niezatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej i nie jest możliwe określenie wysokości tych należności w umowie o pracę, regulaminie wynagradzania lub układzie zbiorowym pracy na poziomie niższym niż przewidziany w tych przepisach, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji,

3. stwierdzenie, że § 9 ust. 2 i 4 rozporządzenia MPiPS z 19 grudnia 2002 r. w zakresie, w jakim przewidują prawo kierowcy w transporcie międzynarodowym do uzyskania ryczałtu za nocleg pomimo zapewnienia mu bezpłatnego noclegu w przystosowanej do tego kabinie pojazdu, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji,

4. połączenie tej sprawy do wspólnego rozpoznania ze sprawą prowadzoną pod sygn. akt K 11/15 z uwagi na częściowo pokrywający się zakres zaskarżonych przepisów w tej sprawie.

Skarga o sygnaturze K 11/15 została rozpatrzona samodzielnie i 24 listopada 2016 r. został wydany głośny wyrok uznający art. 21a ustawy o czasie pracy kierowców w związku z art. 77⁵ Kodeksu pracy za niezgodny z Konstytucją w zakresie dotyczącym kierowców w transporcie międzynarodowym.

Uznanie za niezgodne z Konstytucją przepisów rozporządzenia, które mówią, że w razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu oraz że ryczałty za nocleg nie należą się, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewnia pracownikowi bezpłatny nocleg, rozwiewałoby wszystkie wątpliwości interpretacyjne powstałe po wyroku K 11/15. Bo po pierwszej fali optymizmu po wyroku TK entuzjazm opadł, gdy Sąd Najwyższy 19 stycznia 2017 r. wydał wyrok o sygn. akt II PK 300/15 i nakazał w dalszym ciągu wypłacać ryczałty. Zatem gdy już wydawało się, że zwycięstwo pracodawców jest przesądzone, znowu pojawiła się niepewność.

Zdaniem Prokuratury Generalnej sprawę ze skargi K 14/16 należy umorzyć również w zakresie wątku dotyczącego § 9 rozporządzenia, gdyż wydanie w tym zakresie wyroku jest niedopuszczalne ze względów formalnych. Ostatecznie kwestie formalne rozstrzygnie Trybunał Konstytucyjny, ale na razie nie został jeszcze ustalony termin rozprawy.

Pewne jest jednak, że dopóki skarga nie zostanie rozpatrzona, sam fakt jej złożenia daje Ci podstawę do złożenia wniosku o zawieszenie postępowania sądowego. Na takich samych zasadach jak wcześniej skarga K 11/15.

W tych sprawach, które wydają się zmierzać w złym kierunku, można więc wnioskować o zawieszenie, nawet wtedy, gdy byłoby to kolejne zawieszenie związane ze skargą do Trybunału. Postępowanie wszczęte na skutek skargi o sygnaturze K 14/16 jest bowiem kolejnym, osobnym postępowaniem, a więc osobną, nową podstawą do zawieszenia postępowania.